‘गौरी’ मेरो पत्नीको नाउँ हो। २००४ साल आषाढमा उनको स्वर्गवास भएको हो। ती घोर निराशाका दिनमा मैले यी कविता लेखें।यिनमा विचारको कुनै श्रृङ्खला छैन, त्यस बेला त्यसो गरेको भए कविता यस रूपमा निस्कने थिएन।यस रूपमा जो यो निस्केको छ – व्यक्तिगत शोक, यसले अरुलाई के काम दिन्छ, म भन्न सक्दिनँ। आफ्ना आँसुलाई लिएर बजारमा म के मोल गरूँ ? तैपनि मानिसहरू भन्दछन् – आँसुले हृदय धुन्छ रे। मैले पनि अरूको निम्ति यसै सम्झेको छु -माधव घिमिरे